Aafke Steenhuis

De Vluchtelingen 2013

Verbandgaas gedrenkt in acrylic one               

150hx500bx30d cm

Aafke Steenhuis

Op een moment kwam alles samen.

Ik las het boek van Tommy Wieringa “Dit zijn de namen” over een eindeloze zwerftocht vol ontberingen.

Een foto in de krant van bootvluchtelingen

Een zinnetje “Vreemdelingen op zoek naar asiel hebben meestal niets anders bij zich dan hun verhaal”.

Ik had “de Vleerkast” gemaakt, een kast met achtergebleven coconnetjes, lege hulzen.

Met een hoofd vol gedachten en de techniek van verlaten buitenkanten ben ik aan het werk gegaan.

Ik heb figuren van ijzerdraad bedekt met klei voor het volume. Met 5 figuurtjes ging ik naar een model dat in verschillende houdingen ging zitten.Ik zette de figuren in deze standen en bedekte ze in het atelier met verbandgaas, gedrenkt in acrylic one. Als dit hard genoeg was, haalde ik de mens eruit en bleef de buitenkant achter. Maar 5 was niet genoeg. Ik maakte steeds meer, tot 40 figuurtjes voor mij genoeg was om een eindeloze rij weer te geven.

Ik heb in 2013 het UWV-kunstcongres gewonnen met dit werk. De prijs was dat o.a. het werk “de Vluchtelingen” een jaar lang tentoongesteld werd bij verschillende grote bedrijven.  Daarna kreeg ik het werk weer thuis en had er last van om het op zolder in dozen op te slaan. Dat was het laatste dat ik wilde.

Kunstenares Wilma Geerts adviseerde me om me op te geven voor de Zomerexpo. De jury heeft mijn werk gekozen en het heeft in de zomer van 2015 op een prachtige plek in het Gemeentemuseum in Den Haag gestaan.

Daarbij heb ik ook nog de publieksprijs gewonnen!

Ik vind het vooral bijzonder dat het publiek gekozen heeft voor zo’n heftig maatschappelijk thema. Dat is voor mij de echte prijs. Het geeft me vertrouwen.

Ook merk ik dat het probleem me in de loop van de tijd  meer raakt. Dat ik er meer in verwikkeld raak.

Wat zich ook steeds aan me opdringt is de gedachte aan mijn vader die na de bevrijding in 1945 als een rammelend karkas van het concentratiekamp Buchenwald naar Nederland moest zien te komen.

Thuis gekomen werd hem gevraagd of zo’n jonge kerel niet moest werken, want zij hadden het ook moeilijk gehad in de oorlog. Van dat laatste ben ik overtuigd, maar dat wil niet zeggen dat je daardoor het leed van een ander uit het oog moet verliezen. Het zijn verschillende waarden.

Tijdens de kerstperiode van 26 november tot 6 januari (2015/2016) heeft het werk “De Vluchtelingen” in de Domkerk in Utrecht gestaan.

Hierna reisde het naar de Noordkade in Veghel. 

In februari stelde Francesca Verwegen van Arte Soffitta http://artesoffitta.nl de tentoonstelling Grenzeloos samen.  Met werk van vluchtelingenkunstenaars mocht ook mijn werk op deze intrigerende tentoonstelling staan. 

http://www.kliknieuws.nl/regio/stadskrantveghel/86352/ontheemde-kunst-vindt-een-thuis-in-veghel#

Het werk heeft verder nog in de Grote Kerk in Emmen gestaan en op de tentoonstelling Refugee Arts van Pulchri Studio in Den Haag. http://www.pulchri.nl/tentoonstellingen/refugee-art-perception-and-reality


Ook heeft het een prachtige plek gekregen in het klooster van de Francescanessen in Veghel.

In de Walburgiskerk in Zutphen (foto Gerard Kiezenbrink).

En natuurlijk op onze expositie van Beeld & Zo in oktober 2018 in Middelbeers.

Het afgelopen jaren is het vluchtelingenprobleem steeds groter geworden en dringt de vraag zich op of wij de mens niet vergeten en denken dat ons probleem enorm is, dat we denken in problemen en dreigingen. Hiermee wil ik niet zeggen dat er voor ons geen probleem is, maar als we ons best doen en willen, zou het heel veel beter kunnen gaan.

Ik hoop dat het werk  verder gaat reizen en gezien wordt!

Als het werk “de Vluchtelingen” op een plek geëxposeerd kan worden, om dit thema positief uit te dragen, dan werk ik daar graag aan mee.