evaluaties
Vandaag hadden we op Niko in Neerpelt een evaluatiedag. Iedereen presenteerde aan de groep het werk van het afgelopen jaar. Prachtig om te zien hoe de werken, die je in een opbouwfase hebt gezien, ineens klaar zijn. Ook dat je ziet hoe belangrijk de laatste fase is: het werk in de ruimte plaatsen. Voor mij is dit een fase die soms lang kan duren en waarbij het steeds belangrijker wordt om het goed te doen.
Het was ook fijn om te horen van een collega die de laatste tijd door omstandigheden veel thuis had gewerkt, dat ze ons miste, de creatieve sfeer, de kracht van de groep.
Ook wordt het grote voordeel van de verschillende jaren door elkaar duidelijk: Je ziet het moment waarop je nu staat en hoe de collega's van een ander jaar op een ander punt in de opleiding staan. Het was goed om te zien hoe we vol respect elkaars werk bekeken en er vragen over stelden.
Ook valt de grote verscheidenheid in werk en materialen op. De ruimte die we daarvoor krijgen is enorm!
Ik heb wel het gevoel dat ik het afgelopen jaar de dingen die ik nog wilde leren, me een heel stuk eigen heb gemaakt: het werken naar model op een speciale manier, geoefend in de tekeningen en te zien in de werken: gedaanten, de vluchtelingen en Pussy Riot. Hieraan verwant is ook de vleerkast.
En dan bedenk ik ineens dat het volgend schooljaar waarschijnlijk het laatste jaar hier op NIko is. Daar schrik ik wel een beetje van.
Ook dat jaar wil ik weer gaan uitbuiten en beter leren werken met was, natuurlijke materialen en brons. Dit zal ook weer vaak gelinkt worden aan het model.
Het was een fijne positieve dag.